Gminy Powiatu

Miasto i gmina Sulejów

Sulejów usytuowany jest w województwie łódzkim, 60 km od Łodzi oraz 150 km od Warszawy. Jest gminą o charakterze rolniczo-turystycznym. Zajmuje powierzchnię 19 800 ha, którą zamieszkuje ok. 15 000 osób. Tereny rolne zajmują 9 500 ha, co stanowi 48% powierzchni i są głównie w posiadaniu rolników indywidualnych. Lasy zajmują 35% powierzchni i wraz z akwenami stanowią ważny walor dla rozwoju turystyki i rekreacji. Miasto Sulejów położone jest w odległości 14 km od Piotrkowa Trybunalskiego w kierunku południowo-wschodnim i posiada dogodne połączenia autobusowe i minibusowe ze stolicą powiatu. Zbiegają się tu drogi krajowe nr 12 Łask-Radom, nr 74 Sulejów-Kielce oraz droga wojewódzka nr 742 Piotrków Trybunalski - Włoszczowa.
Pierwsza historyczna wzmianka o Sulejowie pochodzi z roku 1145. Najważniejszym wydarzeniem dla Sulejowa było zaproszenie tu w roku 1176, przez księcia Kazimierza Sprawiedliwego Zakonu Cystersów. Władca ten przekazał zgromadzeniu okoliczne wsie i miasteczka, w tym również Sulejów. Prawa miejskie Sulejowa zostały potwierdzone w 1308 roku przez Władysława Łokietka. W roku 1870 miasto zostaje pozbawione praw i odzyskuje je dopiero 1927 roku.
Gmina swym obszarem obejmuje, czyste ekologicznie, tereny Sulejowskiego Parku Krajobrazowego. Położenie i historia sulejowskiej ziemi sprawiły, że gmina stała się centrum rekreacyjno-wypoczynowym dla mieszkańców środkowej Polski. Na terenie całej gminy zlokalizowanych jest kilkanaście obiektów noclegowych i gastronomicznych, przygotowanych na przyjęcie turystów indywidualnych oraz grup zorganizowanych. Ciekawy wypoczynek oferują ośrodki, nie tylko w Sulejowie, ale również w okolicznych miejscowościach. Obiekty te koncentrują się w najbardziej atrakcyjnych przyrodniczo obszarach gminy, jakie stanowi dolina rzeki Pilicy i Zalew Sulejowski. Komfortowe warunki pobytu oferują: hotel w budynkach dawnego opactwa Cystersów oraz ośrodki w Sulejowie, Włodzimierzowie, Kurnędzu, Białej i Windudze. Pilica ze względu na liczne zakola, półwyspy i rozlewiska zalicza się do niezwykle atrakcyjnych krajobrazowo. Te walory można podziwiać z perspektywy kajaku, pokonując dystans 20 km oznakowanego szlaku kajakowego. To idealna okazja na jednodniowy spływ kajakowy (trasa: Winduga - Biała - Sulejów - Barkowice). Naturalne atuty przyrodnicze stwarzają doskonałe warunki do rodzinnych wycieczek rowerowych i pieszych. Szczególnie polecamy ścieżkę rowerową im. Zygmunta Goliata, biegnącą wzdłuż Zalewu Sulejowskiego, a liczącą na terenie gminy około 15 km. Ponadto przez gminę przebiegają ponadregionalne szlaki piesze: pieszy szlak partyzancki "Hubala" (trasa: Winduga - Biała - Kurnędz - Sulejów - Przygłów - Włodzimierzów - Kłudzice Nowe - Kałek - Witów), pieszy szlak rzeki Pilicy o całkowitej długości 121 km (trasa: Piaski - Sulejów Podklasztorze - Taraska).

Najciekawszymi zabytkami miasta i gminy Sulejów są m.in.:

1. Zespół klasztorny Opactwa Cystersów w Sulejowie na Podklasztorzu z I połowy XIII wieku z romańskim kościołem pw. św. Tomasza Becketta z kapitularzem, część murów obronnych oraz szereg budynków gospodarczych, w których znajduje się hotel i muzeum poświęcone historii opactwa.

2. Neogotycki kościół św. Floriana, zbudowany w 1903 roku, powstał w miejscu starszych budowli z lat 1184 i 1640.

3. Kaplica pw. Najświętszej Marii Panny w Sulejowie ufundowana przez rodzinę Ligęzków w 1644 roku, której wnętrze urządzone jest w stylu gotyckim i rokokowym.

4. Pozostałości dawnego opactwa Norbertanów (założonego w 1179 roku) w Witowie z barokowym kościołem pw. św. Małgorzaty i św. Augustyna oraz zabytkową wieżą bramną z XV w. Ołtarz główny kościoła pochodzi z 1747 r. Znajduje się na nim, uznawany za cudowny, obraz Zwiastowania Matki Bożej.

Ponadto warto zobaczyć: Sulejowski Park Krajobrazowy, drewniany kościółek św. Marcina na cmentarzu w Witowie, Leśną Osadę Edukacyjną w Kole.
Odwiedzając Sulejów, zwłaszcza w sezonie letnim, warto wziąć udział w jednej z wielu imprez kulturalnych: koncertach muzycznych w ramach "Wędrownego Festiwalu Filharmonii Łódzkiej Kolory Polski", Dniach Sulejowa, Średniowiecznej Biesiadzie.

Burmistrz Miasta: Wojciech Ostrowski
Urząd Miejski
ul. Konecka 42
97 - 330 Sulejów
tel. 44 610 25 00
fax 44 616 25 51
e-mail: um@sulejow.pl
WWW: www.sulejow.pl

Miasto i gmina Wolbórz

Jest to gmina miejsko-wiejska położona we wschodniej części powiatu. Powierzchnia gminy wynosi 151 km². Zamieszkuje ją 7 670 osób. Sam Wolbórz położony jest w odległości 14 km od Piotrkowa Trybunalskiego, a zbiorowy transport drogowy umożliwia swobodny dojazd zarówno z Piotrkowa Tryb. jak i z Tomaszowa Maz. W granicach gminy znajduje się 11 km linii brzegowej Zalewu Sulejowskiego. Przez teren gminy przepływają rzeki Wolbórka i Moszczanka. Gminę przecina droga krajowa nr 8, prowadząca przez Polskę od granicy z Czechami w Nachodzie do granicy z Litwą w Kalwarii (przebudowywana do standardów drogi ekspresowej).
27% gminy stanowią lasy z licznymi rezerwatami przyrody skupionymi w Sulejowskim Parku Krajobrazowym. Ofertę inwestycyjną gminy stanowią atrakcyjnie położone tereny pod działalność turystyczno-usługową nad Zalewem Sulejowskim oraz tereny pod działalność produkcyjno-usługowo-magazynową przy drodze krajowej nr 8.
Wolbórz jest jedną z najstarszych miejscowości w Polsce. Już w XI w. był to ważny gród kasztelański, później jedna z głównych rezydencji biskupich. Prawa miejskie Wolbórz uzyskał już w 1273, niestety po rozbiorach Polski miasto mocno podupadło i straciło prawa miejskie w roku 1870. Szczęśliwym dla Wolborza okazał się rok 2011, kiedy to po 141 latach przywrócono mu miano miasta.
Na terenie gminy nad Zalewem Sulejowskim znajdują się: Centrum Szkoleniowo-Konferencyjne „Magellan” oraz ośrodek wypoczynkowy „Wodnik” z domkami i polem namiotowym. Na turystów czekają dobrze przygotowane gospodarstwa agroturystyczne w Goleszach Parceli, Wolborzu, Bogusławicach i Proszeniu. W Bogusławicach od lat funkcjonuje Stado Ogierów z Klubem Jeździeckim i pensjonatem.

Cennymi obiektami architektonicznymi miasta i gminy Wolbórz są m.in.:

1. Pałac biskupów kujawskich znajdujący się w południowej części miasta, w bezpośrednim sąsiedztwie drogi krajowej nr 8. Wzniesiony został w latach 1768-72, w stylu późnobarokowym przez słynnego architekta królewskiego Franciszka Placidiego z przeznaczeniem na letnią siedzibę biskupa Antoniego Ostrowskiego. Pałac został udostępniony do zwiedzania i otwarta została tu niewielka Izba Muzealna. W budynku pałacu mieści się obecnie Zespół Szkół Rolniczego Centrum Kształcenia Ustawicznego. Przed pałacem postawiono pomnik autorstwa S. Weymana w formie dwóch nagich mieczy, upamiętniających 550. rocznicę zwycięstwa pod Grunwaldem, który w 2010 roku wzbogacony został o tablicę upamiętniającą 600 rocznicę bitwy, ufundowaną przez radnych powiatowych oraz mieszkańców Wolborza.

2. Kościół pw. św. Mikołaja w Wolborzu ma kształt barokowej trójnawowej bazyliki. We wnętrzu budowli ukryte są relikty gotyckiej kolegiaty. Wnętrze świątyni zdobi zespół ołtarzy rokokowych z obrazami wybitnego XVIII-wiecznego malarza polskiego Franciszka Smuglewicza. Na południowej ścianie kościoła znajduje się kamienna tablica, ufundowana i wmurowana w 1927 roku przez Zrzeszenie Piotrkowian dla upamiętnienia wymarszu wojsk polskich z Wolborza na bitwę pod Grunwaldem.

3. Pałac w Bogusławicach został zbudowany w połowie XIX wieku przez rezydującą w tutejszym majątku rodzinę dygnitarzy rosyjskich de Witte. Starsza, drewniana część pałacu pochodzi z XVIII wieku. Wnętrza pałacu zdobią malowidła ścienne o tematyce hippicznej Bohdana Kamińskiego.

Dodatkowo na uwagę zasługują: kościółek św. Rocha w Wolborzu, dwór eklektyczny w Lubiatowie z przełomu XIX-XX w., pomniki we wsi Polichno, Rezerwat Jodły Lubiaszów. Organizatorem życia społeczno - kulturalnego w gminie jest Miejski Ośrodek Kultury w Wolborzu. To z jego inicjatywy przy współudziale Urzędu Miejskiego organizowane są imprezy rekreacyjno - rozrywkowe takie jak: "Dni Wolborza", "Wolborski Saganek", imprezy kulturalno - oświatowe i inne imprezy okolicznościowe.

Burmistrz Miasta: Andrzej Jaros
Urząd Miejski
Pl. Jagiełły 28
97 - 320 Wolbórz
tel./fax 44 616 42 41
e-mail: poczta@wolborz.eu
WWW: www.wolborz.eu

Gmina Aleksandrów

Gmina położona jest w południowo-wschodniej części powiatu piotrkowskiego na obszarze 144 km². Mieszka tu około 4 500 osób. Oddalona jest około 35 km od Piotrkowa Trybunalskiego. Przez teren gminy przepływają rzeki Pilica i Czarna. Gmina ma dobre połączenia drogowe (droga krajowa nr 12 Piotrków-Radom oraz nr 74 Piotrków – Kielce), a połączenia komunikacyjne umożliwiają dojazd do stolicy powiatu. Na terenie gminy dominuje produkcja rolnicza (produkcja zbóż, hodowla trzody chlewnej i bydła) oraz przemysł drzewny. Korzystne położenie w dorzeczu Czarnej i Pilicy, duże kompleksy leśne oraz warunki klimatyczne sprzyjają rozwojowi turystyki. Gmina posiada tereny przeznaczone pod zabudowę letniskową. Główne kierunki rozwoju gminy będą związane z możliwościami rozwoju usług rehabilitacyjno-wypoczynkowych, agroturystyki oraz przetwórstwa rolno-spożywczego.

Warte zobaczenia na terenie gminy są m.in.:

1. Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Skotnikach wzniesiony w 1528 roku. Drewniany kościółek modrzewiowy wraz z drewnianą dzwonnicą został wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków i ma on znaczenie ponadregionalne. Przy kościele znajduje się także stary cmentarz wpisany do ewidencji konserwatorskiej.

2. Dwór w Skotnikach powstał około roku 1531 z inicjatywy możnego właściciela dóbr Skotnickich, Mikołaja Spinka. W XVIII w został rozbudowywany. Jest to budowla wczesnorenesansowa, piętrowa, podpiwniczona, kryta gontem, z bogatym wyposażeniem wewnętrznym o dużych walorach artystycznych.

3. Kościół pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Dąbrowie nad Czarną. Kościół został wybudowany z kamienia w latach 1890-1899.

4. Dwór myśliwski opatów sulejowskich w Dębowej Górze, który został wzniesiony w połowie XVIII w. Murowany, parterowy dwór położony jest na niewielkim wzniesieniu. Kręcone tu były sceny do filmów m. in. „Wierna rzeka”, „Janka”, „Przygrywka”.

5. W 2000 roku w Tarasce powstała Autorska Galeria Sztuki „Nad Czarną i Pilicą” oraz skansen. Należą one do artysty Zdzisława Wojciecha Słomki. W stuletniej chacie, budynku gospodarczym i ogrodzie prezentowane są jego prace.

Ponadto nie sposób nie zobaczyć: zabytkowego, podworskiego parku krajobrazowego z końca XIX wieku w Szarbsku; pomnika powstańców styczniowych w Rożenku; piętrowego młyna i dworu z XIX w. w Dąbrowie n/Czarną; rezerwatu florystycznego „Jaksonek”.

Wójt Gminy: Paweł Mamrot
Urząd Gminy
Aleksandrów 39
26 - 337 Aleksandrów
tel. 44 756 00 27
fax 44 756 00 14
e-mail: ug@aleksandrow.net.pl
WWW: www.gmina-aleksandrow.pl

Gmina Czarnocin

Gmina jest najbardziej na północ wysuniętą gminą powiatu piotrkowskiego. Zajmuje powierzchnię 73 km². Liczba mieszkańców wynosi ok. 4 100 osób. Czarnocin jest gminą typowo rolniczą, gdyż użytki rolne stanowią 86% powierzchni. Większość z nich należy do rolników indywidualnych. Przeważają gospodarstwa o powierzchni 5 – 10 ha. Dobrze rozwinięta infrastruktura techniczna jest jednym z ważniejszych atutów gminy. Układ drogowy gminy tworzą drogi publiczne: gminne, powiatowe oraz droga wojewódzka nr 716 relacji Koluszki – Piotrków Trybunalski. Taki system dróg umożliwia mieszkańcom gminy łatwy dostęp zarówno do siedziby powiatu – Piotrkowa Trybunalskiego – oddalonego o około 20 km, do miasta wojewódzkiego (Łodzi) leżącego w odległości około 30 km i innych. Przez teren gminy przebiega szlak kolejowy dawnej Kolei Warszawsko – Wiedeńskiej, na którym znajduje się stacja Wolbórka, do niedawna jej nazwa brzmiała Czarnocin. Z owym miejscem związany jest uznany polski pisarz – Władysław Stanisław Reymont, który pracował niegdyś w tej stacji i uwiecznił ją w swoich nowelach.
Wszystkie gospodarstwa domowe są przyłączone do sieci wodociągowej. Od 1992 roku funkcjonuje gminna oczyszczalnia ścieków. Trwa rozbudowa sieci kanalizacyjnej. W miejscowościach rozczłonkowanych i znacznie oddalonych od oczyszczalni są budowane przydomowe oczyszczalnie ścieków.
Na terenie gminy są bardzo korzystne warunki do rozwoju sportu dzięki funkcjonowaniu przy szkołach podstawowych i gimnazjum dwóch hal sportowych oraz boiska ORLIK 2012, hali i stadionu sportowego przy szkole ponadgimnazjalnej – Zespołu Szkół Rolniczych w Czarnocinie.
W zakresie działalności kulturalnej na uwagę zasługuje istnienie zespołu Ludowa Biesiada oraz działania właścicieli i miłośników koni. Na terenie gminy znajdują się dwa zbiorniki retencyjne, w dolinie rzeki Wolbórki, wokół których stworzono tereny rekreacyjno - mieszkaniowe. Nad Wolbórką położone są atrakcyjne kompleksy leśne. Gmina posiada nieruchomości przeznaczone pod działalność usługowo-produkcyjną oraz tereny pod budownictwo i obiekty rekreacyjno - wypoczynkowe. Jest członkiem stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania BUD-UJ RAZEM i Stowarzyszenia Związku Gmin i Powiatów Regionu Łódzkiego.

Do najcenniejszych atrakcji turystycznych gminy Czarnocin należą m.in.:

1. Dwór w Szynczycach powstał ok. 1872 roku i pierwotnie otoczony był regularnym ogrodem o obrysie prostokąta. Obecnie dwór wraz z parkiem stanowi własność gminy i znajduje się tutaj szkoła podstawowa. Niestety umiejscowienie tu szkoły spowodowało, że z dawnego wystroju wnętrz nic się nie zachowało. To działanie administracyjne miało też dobre strony, ponieważ najprawdopodobniej uchroniło ten obiekt przed zniszczeniem. Najmniej ucierpiała bryła budynku, gdzie szczególnie cennym elementem jest trójarkadowa loggia w parterze frontowego ryzalitu, gdzie półkoliste arkady wsparte są na parze żeliwnych kolumienek. W latach 90. XX wieku przeprowadzono remont budynku, który dziś jest godną wizytówką nie tylko wioski Szynczyce, ale i całej gminy Czarnocin.

2. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnocinie, położony jest w północnej części wsi, około 2,5 km od stacji PKP. Parafię erygowano w 1689 roku, zanim wybudowano obecny kościół (1879-1891) istniały tutaj dwa drewniane kościoły. Nowy, murowany kościół rozbudowano w 1905 roku i ostatecznie jest on obiektem w stylu neoromańskim z motywami neorenesansowymi. W tylnej ścianie nawy znajdują się dwie nisze oraz epitafia członków rodzin Chrzanowskich i Bogusławskich z Szynczyc, którzy w XIX wieku byli właścicielami Czarnocina. Ołtarz główny jest konstrukcji drewniano – murowanej z figurkami świętych Piotra i Pawła, z późnobarokowym obrazem Wniebowzięcia Chrystusa i klasycystycznym obrazem Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia.

3. W pobliżu mostu kolejowego na rzece Wolbórce, w odległości paruset metrów od stacji kolejowej Wolbórka znajduje się obelisk upamiętniający akcję Szarych Szeregów z dnia 6 czerwca 1943, która polegała na wysadzeniu mostu. Akcja ta została opisana przez Aleksandra Kamińskiego w książce „Kamienie na szaniec”.

Na uwagę również zasługuje park podworski w Grabiniej Woli.

Wójt Gminy: Roman Miksa
Urząd Gminy
ul. Główna 142
97 - 318 Czarnocin
tel./fax 44 616 51 69
e-mail: urzadgminy@czarnocin.pl
WWW: www.czarnocin.pl

Gmina Gorzkowice

Gorzkowice położone są w południowej części powiatu piotrkowskiego, w odległości 22 km od Piotrkowa Trybunalskiego. W granicach gminy, w części północno - zachodniej, biegnie droga nr 91 (Głuchów k/Łodzi – Częstochowa). Dostępność kolejowa to niewątpliwie duży atut gminy, na szlaku dawnej Kolei Warszawsko – Wiedeńskiej położone są stacje Wilkoszewice i Gorzkowice.
Osada znana od 1335 r, niegdyś była własnością szlachecką, pozostającą w rękach m.in. Myszkowskich i Zarembów. Stanowiła dość ważny węzeł komunikacyjny przy przeprawie przez podmokłą dolinę Prudki, gdzie od strony wschodniej wzniesiono dwór obronny, a od zachodniej - kościół parafialny.

Najważniejszymi obiektami z punktu widzenia historii są:

1. Miejscowy kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, wzniesiony w latach 1896-98 przez Konstantego Wojciechowskiego. Dzieli się na trzy nawy, posiada pięć marmurowych ołtarzy, piękną, rzeźbioną ambonę, a naprzeciwko niej dużą figurę św. Piotra w okowach. Wielki ołtarz zbudowano z ciemnego marmuru kieleckiego, podobnie i mensy czterech bocznych ołtarzy o nastawach z drewna dębowego.

2. Kopiec od zawsze był dumą mieszkańców gminy i miejscowości Gorzkowice. Ta XVII wieczna fortalicja jest wpisana do rejestru zabytków. W ostatnim czasie obiekt zyskał nie tylko nowe oblicze, ale stał się jednym z najciekawszych miejsc na terenie gminy. „Kompleks sportowo rekreacyjny Kopiec” otrzymał honorową nagrodę na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w województwie łódzkim.

Do malowniczych obiektów należą również: kapliczka pw. św. Trójcy w Czernie k/ Niechcic zwana "Jasna Górką", odnowiony dwór w Cieszanowicach, zespół dworsko-parkowy w Żuchowicach z XIX w.

W ramach programu „Moje boisko ORLIK 2012” Gorzkowice wzbogaciły się o kompleks boisk sportowych. Propagowanie zdrowego stylu życia należy do jednych z najważniejszych zadań gorzkowickiego samorządu. Główną bazą turystyki i rekreacji na terenie gminy jest zbiornik Cieszanowice o powierzchni 260 ha. To nie tylko miejsce odpoczynku i relaksu, ale ciekawe pod względem przyrodniczym, siedlisko i ostoja wielu gatunków rzadkich ptaków jak np. rybitwa rzeczna i białoczelna, sieweczka obrożna czy duże zgrupowania ptaków przelotnych. Licznie występuje płoć, szczupak i karaś.

Do najważniejszych imprez masowych na terenie gminy należą m.in.: Dni Gorzkowic, imprezy sportowe oraz imprezy organizowane przez Urząd Gminy.

Wójt Gminy: Alojzy Włodarczyk
Urząd Gminy
ul. Szkolna 3
97 - 350 Gorzkowice
tel./fax 44 681 80 06
e-mail: gmina@gorzkowice.pl
WWW: www.gorzkowice.pl

Gmina Grabica

Gmina Grabica położona jest w północno - zachodniej części powiatu piotrkowskiego na szlaku dróg tranzytowych. Przez jej wschodnią część przebiega odcinek autostrady A1, a osią terytorium jest 17 kilometrowy odcinek drogi krajowej nr 12 prowadzący z Olszyny do Dorohuska. Gmina graniczy także z drogą krajową nr 8. Stolica gminy położona jest w odległości 14 km od Piotrkowa Trybunalskiego i posiada z nim dogodną komunikację zbiorową. Zajmuje terytorium 127 km², co stanowi 8% powierzchni powiatu. W skład gminy wchodzi 30 sołectw, które obejmują 44 wsie. Zamieszkuje ją 6 091 mieszkańców. Grabica to gmina o charakterze rolniczym. Użytki rolne zajmują ok. 86% ogólnej powierzchni, lasy 9,8%. Na jej obszarze zlokalizowanych jest ponad 1200 gospodarstw rolnych, o średniej powierzchni ponad 8 ha, nastawionych głównie na produkcję zwierzęcą i ogrodnictwo. Znaczącym źródłem utrzymania mieszkańców gminy jest prowadzenie działalności gospodarczej. Aktualnie zarejestrowanych jest 395 podmiotów. Przyjazna polityka gminy stwarza korzystne warunki rozwoju przedsiębiorczości. Na potencjalnych inwestorów czekają dwie oferty inwestycyjne z przeznaczeniem na budowę obiektów usługowych związanych z obsługą tras komunikacyjnych o powierzchni 1,41 ha i 1,75 ha. Cenną inicjatywę gospodarczą stanowi przeznaczenie terenu o powierzchni blisko 120 ha we wsi Wola Bykowska pod budowę największego w Europie Środkowo-Wschodniej centrum logistycznego. Poland Central Unit 1 dysponuje już dwoma magazynami o łącznej powierzchni 75 000 m² z 20 planowanych.
Gmina posiada tereny rekreacyjne usytuowane w północno - zachodniej części gminy we wsi Niwy Jutroszewskie cieszące się dużym zainteresowaniem szczególnie mieszkańców Łodzi. Inne atrakcje turystyczne to lasy zajmujące ok. 1165 ha powierzchni, przepływająca przez teren gminy rzeka Grabia oraz biorące tu swój początek rzeki Brzezia, Mała Widawka i Wierzejka. Na terenie gminy działa blisko 50 stowarzyszeń i organizacji społecznych, które swą skuteczną pracą aktywizują życie gminy.
W gminie wielką wagę przywiązuje do rozwoju infrastruktury, kierując corocznie, na ten cel, blisko 40% wydatków budżetowych samorządu. Priorytetami są inwestycje o charakterze społecznym i komunalnym. W ostatnich latach duży nacisk kładziono na inwestycje oświatowe, dzięki którym gmina dysponuje nowoczesną i w pełni wyposażoną bazą oświatową i sportową. By poprawić warunki życia i gospodarowania zmodernizowano także sieć dróg gminnych. Warto wspomnieć również, że gmina posiada dwa nowoczesne i w pełni wystarczalne ujęcia wody w Ostrowie i Szydłowie oraz gminną oczyszczalnię ścieków w Grabicy. Obecnie najwięcej nakładów finansowych przeznaczane jest na inwestycje związane z ochroną środowiska naturalnego. Gmina jest członkiem stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania BUD-UJ RAZEM i Związku Gmin Wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej.
Na terenie gminy znajdują się zespoły parków wiejskich w Szydłowie, Dziwlach, Rusocinach, Ostrowie, Brzozie i Woli Bykowskiej, które zostały wpisane do rejestru zabytków. Obiektami architektonicznymi – zabytkami są:

1. Kościół w Krzepczowie pw. św. Wojciecha wybudowany został w latach 1720–1750 w stylu barokowym. Jest to budowla orientowana, jednonawowa na rzucie prostokąta. Od południa przy nawie zlokalizowana jest kaplica św. Anny z wydzieloną półkolistą absydą, przy której znajdują się maleńkie zakrystie. Nad kruchtą zbudowano chór muzyczny. Wnętrze kościoła zostało ozdobione pilastrami. W elewacji frontowej, zwieńczonej trójkątnym szczytem, portal ujęty jest w półfilary. Konsekrowany 26 lipca 1903 r. przez biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego.

2. Spichlerz w Dziwlach jest elementem dawnego zespołu dworskiego z przełomu XVIII - XIX stulecia. Jest to budowla murowana, parterowa. Wzniesiona ok. połowy XIX w. na planie prostokąta. Spichlerz ten posiada dwutraktowy układ wnętrza oraz dwie izby sklepione kolebkowo.

Poznając gminę Grabica warto również zobaczyć: wieżę telewizyjną koło Szydłowa oraz kościół parafialny Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski i Świętego Jana Vianney.
Sztandarową imprezą gminną jest Święto Plonów – Dożynki Gminne, które są manifestacją dumy i pracowitości wszystkich rolników.

Wójt Gminy: Krzysztof Kuliński
Urząd Gminy
Grabica 66
97 - 306 Grabica
tel. 44 616 11 25
fax 44 616 11 88
e-mail: urzadgminy@grabica.pl
WWW: www.gminagrabica.pl

Gmina Łęki Szlacheckie

Gmina Łęki Szlacheckie położona jest w południowo-wschodniej części powiatu piotrkowskiego, w odległości 26 km od Piotrkowa Trybunalskiego. Zbiorowa komunikacja drogowa umożliwia dogodny dojazd do stolicy powiatu. Zajmuje obszar 10 841 ha. Na terenie gminy znajduje się 47 miejscowości, przyporządkowanych organizacyjnie do 19 sołectw. Obecnie gminę zamieszkuje 3 760 osób. Rolnictwo stanowi główne źródło utrzymania mieszkańców, jednakże w ostatnich latach można zaobserwować zjawisko wyłączania z produkcji rolnej gruntów o słabych klasach, które wracają do natury poprzez zalesianie. Ponad 30% terenu gminy stanowią lasy. W ten sposób powstają zaciszne ustronia, cieszące się dużym zainteresowaniem mieszkańców z dużych aglomeracji, spragnionych wypoczynku w ciszy i spokoju.
Przez teren gminy płynie rzeka Luciąża, na której powstał w 1998 r. zbiornik retencyjny Cieszanowice o powierzchni 217 ha lustra wody. Nieregularna linia brzegowa i liczne ostoje są rajem dla wędkarzy, którzy licznie łowią tutaj przez cały rok. Wzdłuż rzeki usytuowane są dwa duże kompleksy stawów ryb hodowlanych – Trzepnica i Bartodzieje. W dolinie rzeki znajdują się obszary bagienne zaliczone do programu Natura 2000 „Łąka w Bęczkowicach” o powierzchni 191,18 ha, gdzie można znaleźć rzadkie gatunki storczyka. Na ciekach wodnych zadomowiły się licznie bobry będąc atrakcją dla turystów, niestety utrapieniem dla rolników.
Walory turystyczno - wypoczynkowe gminy podnosi brak wielkiego przemysłu. Rozwija się natomiast przetwórstwo rolno-spożywcze, którego najlepszym przykładem jest firma „Kandy” eksportująca swoje znakomite owoce na całą Europę łącznie z Turcją i Rosją. Sąsiedztwo licznych lasów tworzy bazę surowcową dla istniejących tartaków.
Wiatr historii nie był zbyt łaskawy dla zabytków w gminie. Warto zobaczyć znajdujący się w Trzepnicy klasycystyczny dwór z pierwszej połowy XIX w. otoczony pięknym parkiem. Obecnie mieści się w nim szkoła podstawowa. Patronem jej jest Andrzej Frycz Modrzewski, który przebywał tutaj po usunięciu go z wójtostwa w Wolborzu. Jednym z ostatnich właścicieli był hrabia Jerzy Skarbek, ojciec słynnej polskiej kurierki z czasów II wojny światowej - Krystyny Skarbek. W Łękach Szlacheckich również zachował się zespół dworsko-parkowy. Dwór z drugiej połowy XIX w. otacza zabytkowy park. Przebywała tu, w czasie odwiedzin u siostry Jadwigi, Maria Konopnicka. Przy okazji pobytu w naszej okolicy warto odwiedzić zabytkowy kościół w Bęczkowicach, zbudowany w stylu neogotyckim w latach 1906 – 1912. W świątyni zachowało się starsze wyposażenie, w tym cudowny obraz Matki Boskiej z XVI lub XVII w. oraz obrazy św.Rocha i grupy świętych adorujących Dzieciątko, datowane na XVIII w.
W pobliskiej miejscowości Pocieszna Górka znajduje się kaplica Matki Bożej Pocieszenia, którą otaczają malownicze stacje Drogi Krzyżowej. Sanktuarium stało się miejscem licznych pielgrzymek. Warto również zatrzymać się we wsi Żerechowa, w której to niedawno odsłonięty został pomnika upamiętniającego akcję zrzutu "Cichociemnych" i zaopatrzenia dla Armii Krajowej. Gmina Łęki Szlacheckie to dogodne miejsce do zamieszkania, jak również do aktywnej rekreacji sobotnio-niedzielnej.

Wójt Gminy: Piotr Łączny
Urząd Gminy
Łęki Szlacheckie 13d
97 - 352 Łęki Szlacheckie
tel. 44 787 53 25
fax 44 787 53 15
e-mail: sekretariat@lekiszlacheckie.pl
WWW: www.lekiszlacheckie.pl

Gmina Moszczenica

Gmina Moszczenica położona jest w północnej części powiatu piotrkowskiego. Od północy przylega do Piotrkowa Trybunalskiego. Natomiast miejscowość Moszczenica leży w odległości ok. 15 km od centrum Piotrkowa. Kursujące autobusy i busy umożliwiają dogodny i częsty dojazd z Piotrkowa Tryb. Przez teren gminy przebiegają: autostrada A1, drogi krajowe: nr 8 Warszawa – Wrocław, nr 91 Piotrków Tryb. – Łódź oraz droga wojewódzka nr 716 Piotrków Tryb. – Koluszki, a także linia dawnej Kolei Warszawko-Wiedeńskiej ze stacjami w Babach (również towarowa), Moszczenicy i Jarostach. Gmina zajmuje powierzchnię 111,5 km². Organizacyjnie wyodrębniono 23 sołectwa, które łącznie zamieszkuje 12 790 osób.
Pierwsza wzmianka historyczna dotycząca Moszczenicy pochodzi z 1392 r., jednak ślady osadnictwa z terenu gminy wskazują, że obszar ten był zasiedlony o wiele wcześniej. Świadczy o tym położone nad rzeką Moszczanką w miejscowości Rękoraj grodzisko, którego budowę datuje się na IX w. Lokowanie Moszczenicy na prawie niemieckim nastąpiło 12 kwietnia 1499 r., na co zezwolił król Jan Olbracht. W I połowie XVI w. Moszczenica przeszła w ręce rodu Małachowskich, z którego wywodził się hrabia Stanisław Małachowski, Marszałek Sejmu Wielkiego (1788 – 1792), jeden z głównych twórców Konstytucji 3 Maja. Po II rozbiorze Polski Moszczenica znalazła się w zaborze pruskim, a po utworzeniu, w 1815 roku Królestwa Polskiego, będąc ciągle własnością Małachowskich, weszła w skład województwa kaliskiego, obwodu i powiatu piotrkowskiego. Niezwykle ważny w historii Moszczenicy okazał się 1846 rok, kiedy to przez teren obecnej gminy przeprowadzono Kolej Warszawsko - Wiedeńską. Był to impuls do późniejszego, przemysłowego rozwoju miejscowości. Pierwszy raz Moszczenica została siedzibą gminy w 1859 r. W 1869 roku została włączona w skład nowej gminy Bogusławice. Natomiast w 1898 r. ziemie moszczenickie składające się z folwarków: Moszczenica, Wola Moszczenicka, Pomyków i Kosów przeszły w posiadanie przemysłowca Teodora Endera, który zakupił część okolicznych dóbr i w krótkim czasie ożywił gospodarczo, przekształcając w osadę robotniczą. Największym przedsięwzięciem Teodora Endera w Moszczenicy był zakład włókienniczy oraz infrastruktura towarzysząca, w tym: młyn parowy, cegielnia, bocznica kolejowa, budynki mieszkalne dla ludności niestałej. Wraz z uruchomieniem fabryki rolnictwo, pełniące dotychczas funkcję wiodącą, stało się dodatkowym źródłem utrzymania W latach 1939 - 1945 teren Moszczenicy był miejscem aktywnego ruchu partyzanckiego, jak również działalności na rzecz polskości – w czasie wojny cały czas działa szkoła. Moszczenica ponownie stała się siedzibą gminy 1 stycznia 1973 r.
Najciekawszym zabytkiem gminy jest neoklasycystyczny dwór z II połowy XIX w., otoczony zabytkowym parkiem krajobrazowym z XIX w., z pięknym drzewostanem. Odnaleźć w nim można skupiska sztucznie posadzonych drzew i krzewów. Na skraju zabudowań dworskich stoi ciekawy, murowany, parterowy budynek dawnej gorzelni. Niestety dwór znajduje się dziś w opłakanym stanie i wymaga gruntownego remontu, który uchroniłby ten obiekt przed zagładą.
Kolejnymi, wartymi poznania obiektami z punktu widzenia turystyki są: grodzisko pierścieniowate powstałe z IX wieku w Rękoraju, ruiny cmentarza ludności niemieckiej w Jarostach, pomnik ofiar hitlerowskiego ludobójstwa w Pieńkach Karlińskich.
W 1996 r. Moszczenica stała się siedzibą dyrekcji Zespołu Nadpilicznych Parków Krajobrazowych, obejmujących Przedborski, Sulejowski i Spalski Park Krajobrazowy. Instytucja ta prowadzi badania związane z ochroną cennych przyrodniczo obszarów oraz edukacją ekologiczną. Moszczenickie lasy są chętnie odwiedzane przez grzybiarzy. Jest to również miejsce uprawiania turystyki rowerowej.
Jednym z wielu atutów gminy jest niewątpliwie jej lokalizacja. Dobry dostęp komunikacyjny i położenie w centrum kraju stwarza idealne warunki dla potencjalnych inwestorów. Dzięki tym możliwościom oraz życzliwemu podejściu władz gminy szwedzki koncern IKEA w 2001 r. pobudował, a w 2003 i 2011 r. rozbudował magazyny Centrum Dystrybucji IKEA na Europę Środkową i Wschodnią.

Wójt Gminy: Marceli Piekarek
Urząd Gminy
ul. Kosowska 1
97 - 310 Moszczenica
tel. 44 616 96 25
fax: 44 616 96 87
e-mail: ug@moszczenica.pl
WWW: www.moszczenica.pl

Gmina Ręczno

Gmina Ręczno położona jest w południowej części powiatu piotrkowskiego wzdłuż środkowego biegu rzeki Pilicy. Zajmuje 89 km². Na koniec 2011 roku liczyła 3 805 mieszkańców. Jest to gmina o charakterze rolniczym. Ręczno oddalone jest około 38 km od Piotrkowa, pomiędzy miejscowościami kursują autobusy PKS i busy. Największym bogactwem gminy są walory przyrodnicze - położona w strefie dwóch parków krajobrazowych (Sulejowski i Przedborski) oraz dwóch rezerwatów przyrody: Rezerwat Jawora w Bąkowej Górze i Rezerwat Wielkopole (Sadykierz) w Ręcznie. Na terenie gminy znajdują się najwyższe wzniesienia powiatu piotrkowskiego: Bąkowa Góra 282 m n.p.m. i Czartoria 270 m n.p.m. Walory turystyczne, krajobrazowe oraz przyrodnicze gminy Ręczno zachęcają do odwiedzenia tej części powiatu piotrkowskiego. Gmina bogata jest w zabytki architektoniczne, którymi są m.in.:

1. Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej w Bąkowej Górze wybudowany został w XV wieku. Jest to budowla murowana, orientowana. We wnętrzu znajdziemy: chrzcielnicę kamienną z blaszaną pokrywą z XVII w., dwie kropielnice kamienne z 1540 r. i 1616 r. oraz sześć epitafiów marmurowych Małachowskich z 1604 - 1717 r. Dzwonnica przykościelna pochodzi z XVIII w., w której umieszczony został dzwon z 1657 r.

2. Ruiny zamku Bąka to pozostałości zamku rycerskiego z przełomu XIII i XIV wieku - niegdyś znanej siedziby rycerzy – rozbójników. Ze szczytu rozpościerają się piękne panoramy, w tym widoki na Pasmo Przedborsko - Małogoskie, wchodzące w skład Gór Świętokrzyskich.

3. Dwór Małachowskich w Bąkowej Górze to budowla stojąca na stoku góry, w niedalekiej odległości od ruin średniowiecznego zamku. Wznieśli go przedstawiciele znanego rodu Małachowskich - właściciele pobliskich Majkowic. Tuż obok znajduje się zabytkowy spichlerz (obecnie obiekt hotelarsko - gastronomiczny). Całość otacza stary park z okazami pomnikowych drzew, a ze stoków wzgórza rozciąga się wspaniała panorama doliny Pilicy i wschodniego obrzeżenia Gór Świętokrzyskich.

4. Dwór obronny w Majkowicach z I połowy XVI w. - to ruiny renesansowej siedziby szlacheckiej z elementami architektury obronnej - pozostałości murowanej budowli, usytuowanej na skraju doliny Pilicy i stanowiącej czworoboczne założenie z dwoma późniejszymi ryzalitami (m. in. ryzalitem bramnym) i narożną basztą ze strzelnicami dla broni palnej. Obecny stan zachowania pozostałości murowanej budowli nad rzeką nie daje możliwości określenia, na czym polegały jej ewentualne cechy obronne. Znaczne walory obronne miało natomiast samo usytuowanie obiektu na terenie nizinnym, w dolinie zalewowej Pilicy, wśród istniejących tu częściowo do dziś mokradeł, rozlewisk i starorzeczy.

5. Kościół pw. św. Stanisława BM. Według kronik klasztoru w Witowie w 1236 r. w Ręcznie, w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła, wybudowano murowaną świątynię. Po raz pierwszy ręczyńska parafia w źródłach historycznych pojawiła się w 1399 roku. Obecna świątynia została wybudowana w XVI lub na początku XVII wieku - wzniesiono wówczas późnogotyckie murowane prezbiterium ze skarbcem przylegającym od północy oraz drewnianą nawę. W 1813 r. świątynia ta spłonęła, została odnowiona w 1820 r., a w latach 1824-25 powstała obecna, już murowana nawa. W końcu XIX wieku dobudowano od wschodu nową zakrystię, a dawną zakrystię i skarbczyk zamieniono na kaplicę.

W gminie Ręczno organizowane są liczne imprezy kulturalne m.in.: Wieczór Kolędowy, Letnia i Zimowa Akademia Twórczości Wszelakiej, zawody balonowe o puchar wójta gminy Ręczno, Przegląd Stołów i Palm Wielkanocnych, Noc Świętojańska, Wieczór Patriotyczny, festyny, spartakiady oraz wiele innych. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie internetowej gminy.

Wójt Gminy: Piotr Łysoń
Urząd Gminy
ul. Piotrkowska 5
97 - 510 Ręczno
tel./fax 44 781 32 69
e-mail: ug@reczno.pl
WWW: www.reczno.pl

Gmina Rozprza

Gmina Rozprza należy do większych gmin powiatu piotrkowskiego. Położona jest na skraju drogi krajowej nr 8, przyszłej autostrady A1 Gdańsk – Katowice, wzdłuż drogi krajowej Piotrków Trybunalski – Radomsko i szlaku kolejowego dawnej Kolei Warszawsko – Wiedeńskiej. Zajmuje obszar 162,5 km². Organizacyjnie wyodrębniono 35 sołectw, które zamieszkuje ponad 12 000 mieszkańców. Przez obszar gminy przepływa rzeka Luciąża, na której zbudowano zbiornik retencyjny Cieszanowice o powierzchni 217 hektarów. Gmina jest już bez mała w 100% zwodociągowana i rozbudowuje sieć kanalizacji sanitarnej. Oddane w ostatnim czasie zostały dwie nowoczesne oczyszczalnie ścieków tj. w Rozprzy i w Niechcicach. Co roku przybywa nawierzchni bitumicznych na drogach gminnych. Gmina podjęła starania o utworzenie w Niechcicach, na gruntach obejmujących łącznie obszar 200 hektarów, łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej.
Gminę charakteryzuje dbałość o bezpieczeństwo jej mieszkańców. Na terenie gminy działa 16 jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych. Strażacy aktywnie rywalizują biorąc udział w zawodach strażackich na poziomie gminnym, powiatowym, wojewódzkim jak również ogólnopolskim, zajmując zawsze wysokie pozycje.
Wielkie zasługi w organizowaniu świąt oraz imprez związanych z tradycjami i przekazywanymi z pokolenia na pokolenie zwyczajami, mają członkinie Stowarzyszenia Gospodyń Gminy Rozprza. Panie organizują cyklicznie różnego rodzaju imprezy promujące tradycje i kulturę ludową naszego regionu. Na stałe do kalendarium kulturalnego gminy wpisało się „Święto ziemniaka”, „Święto kiszenia kapusty”, „Święto tataraku”, dwudniowy festyn – „Dni Rozprzy”. Panie organizują pokazy kulinarne wielkanocne i wigilijne. Gospodynie nie tylko gotują, ale również śpiewają, tańczą i przede wszystkim pięknie się prezentują w ludowych strojach. Gromadzą wokół siebie wiele środowisk. W najbliższym czasie planuje się uruchomienie Gminnego Centrum Kultury. Na terenie gminy znajduję się wiele miejsc wartych zobaczenia, są nimi m.in.:

1. Kościół parafialny pw. Najświętszej Marii Panny w Lubieniu, wzniesiony w XX-leciu międzywojennym, kryjący w swym wnętrzu polichromie wykonane w 1942 r. według projektu znakomitego polskiego malarza Józefa Mehoffera. Sam Mehoffer namalował jednego z aniołów na sklepieniu oraz scenę Narodzin Dzieciątka. Autorstwa Józefa Mehoffera jest również obraz św. Huberta namalowany w 1943 r. Warto wiedzieć, iż lasy wokół wsi Lubień były bazą szkoleniową dla powstańców 1863 r. i terenem licznych walk partyzanckich w czasach II wojny światowej.

2. Kościół parafialny pw. św. Mikołaja i Najświętszej Marii Panny w Mierzynie. Tutejsza parafia powstała przed 1399 r., kiedy to po raz pierwszy wzmiankowano plebana z Mierzyna. Istniał zatem w Mierzynie już wówczas prawdopodobnie drewniany kościół, do którego w II połowie XV w. lub w początkach XVI stulecia dobudowano murowane prezbiterium. Obiekt w Mierzynie jest budowlą późnogotycką, orientowaną, jednonawową. Posiada prezbiterium zamknięte wielobocznie, z zakrystią w przybudówce. Wschodni szczyt nawy zdobią wnęki, w ścianach okna zamknięte półkoliście. Od południa do nawy przylega kruchta a od zachodu - wieża. Korpus świątyni kryty jest dachem dwuspadowym. W ścianie prezbiterium znajduje się ostrołukowa nisza. W południowej ścianie nawy, na niektórych cegłach, wyryto imiona, nazwiska, miejscowości i daty (najstarsza - 1558 r.).

3. Dwór w Niechcicach został wzniesiony w 1872 r. przez Adolfa Krugera. Zwieńczony attyką, piętrowy pałac z dwoma wielobocznymi basztami w narożach i portykiem kolumnowym sąsiaduje z magazynem zakładów zbożowych i wytwórnią win. Warto wspomnieć, że w Niechcicach przyszedł na świat Roman Kobendza (1886-1955) – jeden z najwybitniejszych polskich botaników.

4. Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Rozprzy został zbudowany w XVIII w. pełni rolę lokalnego sanktuarium maryjnego. W początku XX w. świątynię rozbudowana została w duchu neobaroku według projektu znanego architekta Feliksa Nowickiego.

Ciekawym miejscem są również ruiny starego młyna we wsi Wroników.

Wójt Gminy: Janusz Jędrzejczyk
Urząd Gminy
Al. 900-lecia 3
97 - 340 Rozprza
tel.44 649 61 08, 44 649 65 74
fax 44 615 80 06
e-mail: ug@rozprza.pl
WWW: www.rozprza.pl

Gmina Wola Krzysztoporska

Gmina jest położona w zachodniej części powiatu, na rozwidleniu dwóch ważnych ciągów komunikacyjnych - drogi nr 1 Gdańsk - Cieszyn i drogi nr 8 Warszawa - Wrocław. Gmina zajmuje obszar 170 km², który zamieszkuje blisko 12 000 mieszkańców. Miejscowość Wola Krzysztoporska położona jest 10 km na południowy - zachód od Piotrkowa Trybunalskiego.
Gmina przeznaczyła pod produkcję, usługi i handel atrakcyjne tereny inwestycyjne w obrębie skrzyżowania drogi nr 1 z drogą nr 8, przylegające do Piotrkowa Trybunalskiego. Lokalizacja w centrum Polski jest bardzo atrakcyjna dla potrzeb dystrybucji. Dodatkowymi atutami są stosunkowo niskie ceny gruntów oraz znajdująca się w miejscowości Wola Krzysztoporska Podstrefa Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Do obiektów o największej wartości historycznej w gminie należą m.in.:

1. Kościół pw. Trójcy Przenajświętszej w Bogdanowie (1913 – 1922) zbudowano według projektu architekta Witolda Matuszewskiego. Pierwotny kościół w Bogdanowie istniał już w 1386 r. Murowany wzmiankowano po raz pierwszy w 1512 r. W 1541 r. został on przebudowany przez Piotra Krzyżtoporskiego. Spalony w 1582 r. został odbudowany w 1590 r. przez Jana Krzyżtoporskiego. Świątynię tą rozebrano w 1912 r. W obecnej świątyni zachowały się cegły gotyckie (w północnej ścianie) oraz XVI i XVII wieczne tablice i epitafia pochodzące ze starszej świątyni, a poświęcone członkom rodziny Krzyżtoporskich.

2. Dwór w Parzniewicach powstał na początku XX wieku, w stylu neobarokowym. Na terenie zespołu dworskiego zachowały się również: obora z XX wieku, czworaki z II połowy XIX w., oraz sam park datowany na początek XIX stulecia. Budynek dworu w ostatnich latach został gruntownie odrestaurowany i od wielu lat znajduje się w nim szkoła podstawowa.

3. Dwór w Rokszycach stoi w otoczeniu parku i spełnia funkcje mieszkalne. Wzniesiony został po roku 1875 w stylu eklektycznym. Po prawej stronie drogi, z Kolonii Rokszyce do Rokszyc II, znajduje się dość wysoki kopiec otoczony rowem z wodą. W tym miejscu znajdował się przypuszczalnie dwór obronny rodziny Rokszyckich.

Na terenie gminy odbywają się liczne imprezy kulturalne, z których większość organizuje Gminny Ośrodek Kultury. Każdego roku organizowane są dożynki, jak i dni gminy. Najważniejsze uroczystości historyczne organizowane są na pamiątkę napaści hitlerowskich Niemiec, w każdą pierwszą niedzielę września, przy pomniku Obrońców Gór Borowskich w Borowej Górze.

Wójt Gminy: Roman Drozdek
Urząd Gminy
ul. Kościuszki 5
97 - 371 Wola Krzysztoporska
tel. 44 616 39 61
fax 44 616 39 60
e-mail: sekretariat@wola-krzysztoporska.pl
WWW: www.wola-krzysztoporska.pl